این مقاله توضیح میدهد چگونه ضدامپریالیسم ایرانی، که با آرمان رهایی از سلطه آغاز شد، به سازوکاری برای بقا در دل همان نظم هژمونیک تبدیل شده است. بر پایه نظریه اشمیت، گرامشی و امنیتیسازی، نشان داده میشود که دشمنی با آمریکا و غرب به یک ضرورت هویتی و ابزار مشروعیت داخلی بدل شده و همزمان حضور نظامی، تحریمها و بازار امنیت آمریکا در منطقه را تقویت کرده است. مقاله پیامدها و سناریوهای آینده این چرخه را بررسی میکند.