این مقاله چشمانداز گذار انرژی در ایران تا افق ۲۰۴۵ را ترسیم میکند؛ از ریسک داراییهای سرگردان نفت و گاز و ناترازی مزمن، تا فرصت استفاده از گاز بهعنوان سوخت گذار و توسعه خورشیدی و بادی. در پایان، نقشه راهی سهمرحلهای برای اصلاح حاکمیت انرژی و جذب سرمایه سبز ارائه میشود.