این مقاله بحران بازتولید مشروعیت در ایران را نه به‌عنوان یک بحران سیاسی گذرا، بلکه به‌مثابه فرسایش نهادی، اخلاقی و عملکردی دولت تحلیل می‌کند. مهران فتحی با استفاده از نظریه‌ی «پوسیدگی سیاسی» هانتینگتون، نشان می‌دهد که انحصار ایدئولوژیک و ناتوانی در انطباق با تحولات اجتماعی، چگونه نهادهای جمهوری اسلامی را از معنا تهی کرده است. این متن، تطبیقی میان دو مقطع ۱۳۵۷ و ۱۴۰۴ ارائه می‌دهد و سه سناریوی آینده – انسداد پایدار، گذار کنترل‌شده و فروپاشی تدریجی نظم – را ترسیم می‌کند.

ادامه مطلب

این مقاله با تکیه بر چارچوب تحریم‌ها در روابط بین‌الملل و نظریه دولت رانتی، آینده ایران را در صورت فعال‌سازی مکانیزم ماشه ترسیم می‌کند. ابتدا سازوکار حقوقی اسنپ‌بک، وتوی معکوس و جدول زمانی قطعنامه ۲۲۳۱ توضیح داده می‌شود؛ سپس با مرور تجربه ایران ۲۰۱۲–۲۰۱۵ و نمونه‌های عراق، کره شمالی و ونزوئلا، سه سناریوی پیشِ رو برای سال‌های ۱۴۰۴ تا ۱۴۰۶ و پیامدهای ارزی، بودجه‌ای و اجتماعی آنها تحلیل و در پایان توصیه‌های مشخصی برای دیپلماسی هسته‌ای، تثبیت اقتصاد کلان و حمایت از اقشار آسیب‌پذیر پیشنهاد می‌شود.

ادامه مطلب

این مقاله یک مدل تحلیلی جدید برای فهم زوال در نظام‌های ایدئولوژیک ارائه می‌دهد؛ مدلی که نشان می‌دهد زوال نه یک حادثه ناگهانی، بلکه برآیند شکاف انگیزشی، اقتصاد سایه و فساد نهادی است. با بررسی تجربه شوروی و تطبیق آن با ساختار نهادی ایران، مقاله سه سناریوی آینده—تعادل منجمد، فروپاشی سریع و بازآرایی نهادی—را ترسیم می‌کند. این متن یک نقشه ریسک برای فهم آینده اقتصاد سیاسی ایران است.

ادامه مطلب