این مقاله بحران بازتولید مشروعیت در ایران را نه به‌عنوان یک بحران سیاسی گذرا، بلکه به‌مثابه فرسایش نهادی، اخلاقی و عملکردی دولت تحلیل می‌کند. مهران فتحی با استفاده از نظریه‌ی «پوسیدگی سیاسی» هانتینگتون، نشان می‌دهد که انحصار ایدئولوژیک و ناتوانی در انطباق با تحولات اجتماعی، چگونه نهادهای جمهوری اسلامی را از معنا تهی کرده است. این متن، تطبیقی میان دو مقطع ۱۳۵۷ و ۱۴۰۴ ارائه می‌دهد و سه سناریوی آینده – انسداد پایدار، گذار کنترل‌شده و فروپاشی تدریجی نظم – را ترسیم می‌کند.

ادامه مطلب

این مقاله با نگاهی اقتصادسیاسی، آینده ایران در نیمه دوم سال ۱۴۰۴ را در قالب سه سناریوی محتمل تحلیل می‌کند: بازگشت تحریم‌های شورای امنیت، خطر درگیری نظامی محدود، و احتمال توافق موقت. پیامدهای تورمی، ارزی، بودجه‌ای و اجتماعی هر سناریو بررسی شده و نقش ناترازی انرژی، سرمایه اجتماعی و ساختارهای نهادی در تعیین مسیر آینده تبیین می‌شود. این تحلیل نشان می‌دهد که سرنوشت اقتصاد ایران بیش از هر زمان دیگری به تصمیمات سیاست خارجی و میزان شفافیت حکمرانی وابسته است.

ادامه مطلب

این مقاله به آسیب‌شناسی چندلایه توسعه در ایران می‌پردازد؛ از تاریخچه برنامه‌ریزی و تأثیر مکاتب نظری تا تجربه زیسته روستاییان، جوانان، زنان و حاشیه‌نشینان. متن نشان می‌دهد چرا مدل‌های وارداتی، تمرکزگرایی، فساد نهادی و بی‌اعتمادی اجتماعی باعث ناکامی برنامه‌های توسعه شده‌اند. همچنین راهکارهایی چون تغییر منطق برنامه‌ریزی، ایجاد نهادهای ارزیابی مستقل، تمرکززدایی و تقویت مشارکت مردمی ارائه می‌شود. این مقاله دعوتی است برای بازاندیشی در مسیر توسعه ایران.

ادامه مطلب